ÖNCE Trabzon; Konyaspor’la üst üste üçüncü maçını oynadı. İki kupa ve bir lig. Bu seviyede bir takımın böyle bir trafikte rakibini çözmesi beklenir ama olmadı. 18. dakikaya kadar Konya önde basarak, iki kanadı da diri kullanarak üstünlük kurdu. Bunu kıracak strateji, plan yerine rakibi beklemeyi tercih etmek ilginçti. Tek iş Yatabare’yi dövmekti. Gücü ve aklı yetmediyse daha vahim durum!

Bu arada kırmızı kartta sorun yok. Ali Turan son dönemlerini agresif oynuyor. Genç bir oyuncuya o tabanla girmeyi düşünmek bile ayıp!

KIRMIZI karttan sonraki süreç ise gole kadar, ‘doğal’dı. Onazi ve Okay’la birlikte Abdülkadir’in agresif oyunu topu Konya sahasına yıktı. Yusuf da hareketliydi. Ama organizasyonlar göbekten zorlamaya devam etti. İki Burak pozisyonu sonuç vermedi. Israrla kanatları kullanmıyor Trabzon. Böyle olunca kalabalık Konya savunması da 10 kişi kalmasına rağmen hem radikal fırsat vermedi hem de kontrataklarla gol aradı. İkisinde kaleci Onur mükemmeldi, biri de direkte kaldı ama üçüncüde gol geldi.

BURAK OFSAYTTAYDI

GOLDEN sonra kalan 15 dakika da maçın üçüncü ama en zevkli bölümü oldu. Rıza Hoca’nın Sosa hamlesi ki neden kenarda oturduğunu o daha iyi bilir, konuk ekibi bu kez her taraftan Konya ceza alanı çevresine yığdı. İki ara pasıyla Burak’ı Serkan’la karşı karşıya bırakan Abdülkadir, penaltının oluşumunda da rol alarak beraberliğin mimarı oldu. Oyunu bırakmayan Trabzon yine Burak’la ikiyi buldu. Ama golde Burak ofsaytı. Hakem açısından kaçacak cinsten de değildi.

MEHMET Özdilek’in Orkan Çınar hamlesi, güzel bir vuruşla beraberliği getirdi. Trabzon 10 kişilik rakibi yenemedi. Mehmet Hoca ise Konya’nın direneceğine ait emareleri güçlü verdi. Hakem Kalkavan sıkıntılı kararları ve daha çok kullanmadığı kartlarla dikkat çekti doğrusu.

GALİBİYET Trabzon’u devre arasına bayağı havalı gönderecekti. Durum ehveni şer! Önemli oyuncuları ayrılmış ya da bırakma noktasına gelmiş, yönetimsiz, parasız Karabük’ün fazla direnmeyeceği öngörüsüyle rahat bir maç olur beklentisi boşa çıktı. Köşeye sıkışan kedinin saldırması gibi futbol oynamaya çalıştı ev sahibi ekip. F.Bahçe karşısındaki hırsları da boşa değilmiş demek ki.

OLCAY ve Abdülkadir’in geçen hafta dikkat çeken kanat hareketliliğinden uzak görüntüsü Okay ve Onazi’nin kesicilikte iyi ama topu ileri taşımada sıkıntılı performansı Trabzon’un pozisyon üretimini engelledi. Okay’ın uzun pasını yakalayan Burak’ın ceza sahasına girip bitiremediği iş akılda kaldı. 30’dan sonra Karabük’ün geriye yaslanmasıyla rakip alana daha çok yerleşen Karadeniz ekibi ceza alanı çevresinde daha çok etkili olurken Yusuf Yazıcı da ortaya çıktı. Forvet arkası çok çalışan bu oyuncu şut denemelerinden sonuç alamadı ama. Bu arada kontralarla gol arayan Karabük son saniyede kaleci Onur’un topu elinden kaçırmasıyla da net fırsat buldu ama Yatabare atamadı.

TEMPOSUNU KAYBETMİŞ

2. yarı iki ekip de gol için orta alanda fazla oyalanmadan uzun toplarla oynamayı tercih etti. Takım boyları uzayınca kritik noktalarda top kayıpları iki ceza alanı içinde tehlikeli olmaya başladı. Ancak 50-70 arası Trabzon eski saçma görüntüsüne, Karabük de Poko ve Yatabare ile pozisyon üstüne pozisyon üreten havaya büründü. Yatabare aradığı golü de kornerden gelen topla buldu.

ÇIKARKEN kazanılan topun çabuk kullanılmasıyla pozisyona giren Burak Yılmaz’la gelen beraberlik Trabzonspor’u belki yenilgiden kurtardı ama 5 haftadır yükselen temposunu kaybetmiş görüntüsü de şaşırtmadı değil. Bu arada Burak’ın pas yerine kaleye şut atan arkadaşına söylediği sözler Trabzon’da mükemmel bir takım havası olduğunun en güzel örneklerinden birisi oldu. Son saniyede çizgiyi geçmemiş topa ‘geçti’ diye gösterdiği çırpınış da takım sevgisinin en etkili anlarından biriydi.

Trabzonspor galibiyet serisine devam ediyor. Hergeçen hafta sıkıntılı işleri biraz daha törpülemiş performansı keyif veriyor. Ama her şey yolunda demek için biraz daha zaman var. İyilerden başlayalım. Öncelikle Rıza Hoca geldiğinden beri bir türlü işlemediğini dile getirdiğimiz kanat bindirmelerinde Bursa karşısında gözle görülür bir değişim vardı. Pereria daha sık, cesur öne çıktı. Abdülkadir’le birlikte sağdan rakip solunu çok zorladılar. A.kadir artık 11’e yerleşiyor. Topu alışı, hızı, hücumu tetikleyiş performansı şahane. Dikkat çekici kısım, Valbuena gibi ona da çok faul yapılmaya başlandı. Hakemlerin dikkat etmesi gerekir.

YUSUF TAKIMIN EZİĞİ Mİ?

Solda da Mass da daha sık ilerideydi. Ama N’doye ilk yarıda onunla yeteri kadar uyumlu değildi. Belki Burak’ın olduğu yerde, kale önünde olmayı daha çok istiyor. Ama aynı şey Burak için de geçerli; o da kanada gelince iş kaybı görünüyor. Sıkıntılar da bu noktada kendisini gösteriyor. Bursa maçındaki orta alanı kontrol eden Kucka ve Okay kenardan gelen topların cezalanı içi ya da çevresinde kalması için destek veremediler. Burak’a uzun toplar gönderdiler ama Bursa defansı onu sadece ilk yarıda 4 kez ofsayta düşürdü. Yusuf çok çabalayan ama üretim yapamayan bir performanstaydı. Bu arada geçen hafta Burak’ın ona gösterdiği ağır tepkiden sonra dün de Kucka’nın tavrı tuhaftı. Yusuf takımın eziği mi? Olmadığını attığı golle göstermiştir herhalde.

2. yarıda Yusuf’un şahane şutuyla gelen gol maçın seyrini de doğal olarak değiştirdi. O ana kadar yaygın deyişle topun arkasında, işi sadece kontraatağa serip bekleyen Bursa oynamaya başladı. Trabzon da ikinci golü atmaktan çok beraberliği yememeye dönünce maç hareketlendi. Çalımbay Olcay’ı sahaya sürerek denge sağlamaya çalıştı ancak kontratakla bulduğu pozisyonlar kadar, Batalla ve Delarge’ı durdurmakta zorlanmaya başladı. Kontratakları hafife almayalım ama, Mass ve Yusuf’un iki şutu direkten döndü. Bu hava haftaya Karabük’ü de yener.

BELLİ ki Rıza hoca en azından bu havayı oyuncularının sindirmesine büyük katkı sağlamış. Motivasyon üst düzeyde. Yoksa dünkü oyununda tıpkı geçen haftalarda olduğu gibi eleştirilecek yanı çok. Sıkı hızlı başladı maç. Trabzon büyük iştahla ve hızla topu sahanın her yerinde, ayağına geçirmeyi başardığı her anda isabetli paslarla dolaştırdı. Kasımpaşa buna ilk dakikalarda aynı tempoyla karşılık verdi. 25 dakika kadar 2 takım için de orta alan ve organizasyonu diye bir şey görünmedi. Bu seyri güzel ama pozisyon zenginliği de oluşmayan bir görüntüydü. Bordo-mavililer, oyuncu kalitesi farkıyla baskı kurmayı başardı. Ama arızayla...

O da ceza sahası civarında üretkenlikte sıkıntı yaşayarak ikincisi savunma pozisyonunda hala derli toplu bir görüntü vermeyerek. İlk yarıda yine tıpkı geçen hafta olduğu gibi tek radikal pozisyonda Burak golü attı ama Kasımpaşa 2 kez gole yaklaştı. İkisinde de Onur başarılıydı.

BURAK’IN KATKISI BÜYÜK

ABDÜLKADİR meselesinde Rıza hocanın kamuoyu baskısına fazla direnmediğini gördük. Bu genç çok daha iyi olacak. Gözü hep ilerde. Topla buluştuğu anda ya en uygun arkadaşına veriyor ya da iyi taşıyor. Kucka da kenarlara iyi toplar atıp N’Doye’u da devreye sokarak katkıda bulundu. Ve Burak. Golüyle, hırsıyla, enerjisiyle sonuca büyük katkıda bulunuyor. Herkes çok mutlu.

2. yarıda da ilki gibi kısa sürede orta sahaların kaybolduğu dönem oldu. Fark şuydu, bu kez yorgunluğun artık neden olduğu fizik kayıpla top 2 kale önünde daha fazla dolaşmaya başladı. Onur’a daha fazla iş düşerken Rıza hoca, Olcay ve Bero’yu sahaya sürerek orta alana dinamizm getirmek istedi. Tempo hiç değişmedi ama. Son dakikalarda Kasımpaşa’nın net pozisyonunda Onur’un kurtarışı ne kadar kader anıysa, sonradan giren 2 oyuncunun golleri de o kadar futbolun cilvesiydi. Değerli bir galibiyet oldu.

TRABZONSPOR’UN bugünlerde eski görüntüsünden en önemli farkı nasıl oynarsa oynasın aldığı galibiyetler. Böylece yukarılardan kopmuyor. Ama oynadığı futbol hala sıkıntılı. Oyunun bütününe sağlam bir üstünlük hala kuramıyor. Antalya karşısında dün ilk yarıda tek bir pozisyon buldu. Onazi’nin uzun topunu Burak değerlendirdi. Ama koca ilk yarı Antalya oynadı, Trabzon seyretti. Sol taraf otoban oldu. Yusuf durdu, Onazi durdu, Castillo durdu, Okay durdu. Celutska, Yekta, Sadık yıldız oldu ama golü attı bordo-mavili takım.

İKİNCİ yarıya Trabzon, Castillo yerine Abdülkadir ile başladı. Teknik direktör inadının pekçok örneğine tanıklık ediyoruz. Rıza Hoca örneğin bir Ersun Yanal değil, bu konuda ama Abdülkadir konusundaki tavrı anlaşılır gibi değil. Çocuk girdiği her maçta ben buradayım diyor. Elma mı bu olgunlaşmasını bekliyor? O girdikten sonra topa sahip olduğu anlarda dikine çabuk gitmeye başladı Trabzon. Sadece kendisi değil Yusuf’u da devreye sokunca Trabzon en azından ilk yarıdakinden daha derli toplu göründü.

ETO’O RAHATLATTI

ANTALYA skorla doğal olarak ikinci yarı daha da yüklendi. Trabzon kontratağa kaldı. Bu daha iyi oldu. Teknik ayaklar topu isabetli kullanınca Yusuf-N’Doye işbirliği golü getirerek skoru rahatlattı. Golde Burak’ın çapraz koşusu, N’Doye’un önünü açışı dikkate değerdi, Yusuf ilk yarıda durgundu ama sonrasında iki net pozisyonda golleri kaçıran oyuncu oldu.

ETO’O’nun sakatlanarak çıkması Trabzon’u rahatlatan diğer unsurdu. Kalan süre karşılıklı atakların arttığı dönem oldu. Burak, son dakika golüyle maça yine damgasını vuran adam oldu.

RAKİPLERİ maça genellikle “korkusuzca” başlamak ve önde basmak istiyor ama Başakşehir hep yavaş yavaş oyuna ağırlığını koyarak işi bitiriyor. Osmanlı karşısında da ilk 5 dakika “izin verdi” ancak sonrasında gole kadar top göstermeden oyunu makina düzeninde sürdürdü. Pas trafiği çok iyiydi, iki tarafı da etkili kullandı ama yine de ilk yarıda kurduğu baskıya karşın kafası meşgul gibiydi Başakşehir’in. Net pozisyon bulamadı. Bu görüntüsünün ardında Emre, Elia gibi kaliteli ayakların eksikliği mi, Braga’yı fazlaca düşünmek mi yoksa kapıya gelen liderliğin heyecanının verdiği tutukluk mu yoksa Osmanlı’nın fazlaca kapanması mı vardı bilinmez.

SAĞ KANATTA VISCA...

AĞIRLIKLI olarak Mahmut’la başlayan ataklarda sağ kanadı daha çok tercih etti Başakşehir. Onda da Visca başroldeydi. Ortaları ya yerini fazlaca bulamadı ya da kalabalık Osmanlı defansı izin vermedi. Ama Adebayor yorulana kadar tartışmasız “maçın adamı”ydı. Sahanın her tarafında topa koşuyor, pas trafiğini başlatıyor ve son noktada kale sahası önünde atak için verdiği pasın ortasını bekliyor. Bu yaşta bu efor, muhteşem!

İKİNCİ yarıya bu kez hızlı başlayan Başakşehir golü de buldu. Skor Osmanlı’yı hareketlendirdi. Abdullah Avcı’nın Emre hamlesi Başakşehir’i toparladı ama bu kez konuk ekip ne var ne yok yüklendi. İlk 5 dakikadakinden daha etkiliydi son 5’te. Beraberlik fırsatını 87’de de buldu ama Volkan’ı geçemedi. Son düdük yeni liderin ilanıydı aynı zamanda...

SADECE bu sezona ait değil, son yıllardaki performans öyküsü değişen teknik adamlara rağmen hiç değişmiyor. Hep bir sıkıntı var. Bir taraf düzelse aynı maçta mutlaka başka bir yerden patlıyor Trabzon. Ve bütün bu sıkıntılar için de hep bir mazeret var. ‘Maçı kazandık ya’ noktasından bakanlara bir diyeceğimiz yok. Ama 2. gol gelene kadar geçen süreç, Abdülkadir’in oyuna girmesiyle değişen tablo boyutundan bakıldığında ‘Daha iş çok’ sonucuna ulaşmak da ayrı bir gerçek.

TRABZON aslında şanslı sayılabilecek bir fikstür şansıyla ligi götürüyor. F.Bahçe’nin 1 hafta önce hamur ettiği takımlar bu kez bordo-mavi duvara tosluyor. Ama mücadeleler pek öyle olmuyor. Rıza Hoca’nın şu ana kadar kattığı en önemli iş takıma mıy mıy oynamayı bıraktırması. Burak hırslı. Dün yine gol attı, 90 dakika en çok mücadele edendi. Ama yetmiyor. Castillo oynarsa, Okay, Onazi topu rakip sahaya götürmede ya da kanatlara aktarmada gününde olursa rakip ceza sahası karışıyor. Dün bu yoktu. Yusuf hiç etkili değildi ayrıca. N’Doye önde başlayıp sonra Burak’la yer değiştirerek iş yapmaya çalıştı ancak o da hırslı ve baskılı oynayan Sivas karşısında iş çıkaramadı. Mas zaten artık çakılı oynuyor, Pereira da çıkmayınca ortaya evet çok koşan, çok hareketli ama sonuç üretemeyen bir takım kaldı.

HAREKET GETİRDİ!

ABDÜLKADİR’İN son 15 dakikada oyuna girmesiyle gelen doğru hareketlilik galibiyeti getirdi. Onunla Yusuf sahada olduğunu hatırladı, N’Doye keza ve nihayet Okay. 3 puan elbette iyidir. Ancak Trabzon’un dün Sivas’ın mücadelenin büyük bölümünde yaptığı gibi hatları kesen, basan, çekinmeden hücum eden takımlara karşı ürettiği radikal bir çözümü hâlâ yok!

TRABZON evinde ilginç işler yapıyor. Goller yemesine rağmen üstün göründüğü karşılaşmada iki kez yenik duruma düştü ancak geri dönüşü başardı. Oyun keser mi? Şüphesiz kesmez ama yine de kaybetmenin faturası düşünüldüğünde ehveni şer diyeceğiz! Sorgulanması gereken işler ise hâlâ az değil. Hani milli maç arası ilaç olacaktı?

SKOR 2-3’e gelene kadar iyi ve sıkıntılı işler bir aradaydı. Göbek kullanılarak topun ileri taşınmasında olumlu enstantaneler oldu. N’Doye’un kaleyi bulan girişimleri tehlike yarattı. 4 gol yemesine karşın kaleci Hakan’ın kurtardığı şutlar dikkat çekiciydi. İşler fena gitmezken kornerden yenen iki gol şaşırttı. Bu takım hiç mi yan top çalışmıyor? Ayrıca Onur Kıvrak da işi çeneye vurmuş da bu golleri yemekten rahatsızlık duymuyor mu?

İyi olan Osmanlı hiç de yaslanma gibi bir tribe girmemesine rağmen Castillo ile başlayan kenar organizasyonları oldu. O indi, ortaladı, N’Doye attı. N’Doye morallendi bir de Burak’ı koşturdu soyunma odasına beraberlikle girdi Trabzon. Ama hala kanat organizasyonlarında bir gıdım ilerleme olmaz mı? Castillo’ya Pereira da destek verdiğinde neler olabileceği dün göründü. Peki sol niye hiç işlemiyor?

PENALTIYI ALDI!

2. yarı yakalanan skorla güzel bir öykü çıkar umudu Pereira’nın 2. kez kendi kalesine gönderdiği topla yeniden kaosa döndü. Baskı zaman zaman kontratak sıkıntısı yaratsa da işe yaradı ve Yusuf’la beraberliği getirdi. Ama sonrasında ortaya konan iş artık futbol ve strateji değildi.

RODALLEGA, Kucka, Sosa takviyeleri sahada olan oyuncu adlarını değiştirdi. Maçın son bölümünde Osmanlı’yı sahasına iten bordo-mavililer istediği geri dönüşe, uzatma dakikalarında Burak’ın aldığı, hakemin de vermek için hazır olda beklediği penaltı kararıyla ulaştı. Maç Trabzon’un hakkıydı, başka!