Haberi, Milli Güvenlik Kurulu toplantısı ertesinde Başbakan verdi: “Amaçlarına ulaşmış olan Fırat Kalkanı Harekatı sona ermiştir.”
Ne gerekçeyle çıkmış olursak olalım, askerimizin Suriye’den çıkması iyi haberdir.
Bu harekatın başarısıyla ilgili olarak, Suriye’nin köy ve kasabalarının hangilerinin önemli olduğunu da öğrenmek gerekmiyor.
“Amacına ulaşmıştır” deniliyorsa öyledir, harekatın bitmesi de çok iyi bir haberdir.
Suriye meselesi Ankara’nın Şam yönetiminin değişmesi hedefini koyması ve ilan etmesiyle başladı.
Son aşamada ise Ankara, Rus ve İran yönetimleriyle yaptığı toplantılar ertesinde bu hedefi gündeminden çıkardı.
Bu noktada dikkat etmemiz gereken gelişme, Türkiye toprağında büyük terör eylemlerinin yılbaşı gecesinden bu yana durmuş olmasıdır.
Bu kanlı terör eylemleri “resmen” DEAŞ veya PKK veya ikisinin ortak icraatı olarak ilan edildi. Bu üçüncü ihtimale kim ne kadar inandı bilinmez, ama halen Ankara’nın ESAD’ı gündemden çıkarması ile Türkiye’deki terör eylemlerinin durmasının eşzamanlılığına dikkat çeken de görünmedi.
Eğer Ankara, yüzlerce vatandaşımızın canını alan bu terör eylemlerinden Suriye yönetimini sorumlu tutsaydı, bunun başka karşılıklarının olması gerekirdi. Bu karşılıkların verilebilmesi için de Özgür Suriye Ordusu adı verilen yapının yeterli olacağı bayağı kuşkuludur.
Ankara’nın bütün tepkilerine rağmen, Suriye’de yeni bir yapılanma ortaya çıkarken PKK’nın uzantısı olduğunu kimsenin inkar etmediği PYD-YPG ile birlikte çalışma konusunda Amerika da Rusya da geri adım atmadı. Suriye krizinin içine gömülmenin Ortadoğu bataklığına gömülme tehlikesini büyüttüğünü Ankara’nın şahinlerinin de kabul etmiş olması önemlidir.
“Fetih” edebiyatının da haritaya bile bakmayanları heyecanlandırması her zaman mümkündür. Ama bunun üzerine bir siyaset kurma imkansızlığını da bir kez daha görmüş olduk.
Şu anda Suriye yükünü, sığınmacılar dışında sırtımızdan atmış bulunuyoruz. Temenni ve katkımız ise Suriye’de güvenli bir ortamın oluşması ve sığınmacıların ülkelerine dönmesinin sağlanması yönünde olacaktır.
