Bu Babalar Günü'nde planınız nedir?
Babalar Günü'nde genelde çalışıyorum babam da Ayvalık'ta yaşadığı için görüşemiyoruz, telefonda kutluyorum bu özel günü. Fırsat bulunca yanına gidiyorum. Özel günlere karşı bir düşkünlüğüm yok. Önemli olan o anı yaşarken insanların gönüllerini mutlu etmeye daha çok önem veriyorum. Artık ben de baba olduğum için benim de Babalar Günü’mü kutlayan iki oğlum var. Bu Babalar Günü bana ne sürpriz yapacaklar merakla bekliyorum.
Ne tür hediyeler alıyorlar?
Hediyeler almak yerine daha çok bana hediye yapıyorlar. Okulda öğrendikleriyle resimler yapıp, kartlar yazıyorlar. Benim için çok kıymetliler ve o notları saklıyorum.
Çocukların en çok hangi anlarını kaçırmak istemiyorsunuz?
Büyük oğlum Batu (10) sanırım büyüyünce balıkçı olacak. Çok meraklı balık tutmaya. Onunla balık tutma maceramızdaki heyecanını ve mutluluğunu görünce her şeyi unutuyorum. Aynı zamanda spora çok meraklı futbol oynuyor. Her hafta sonu maç yapıyoruz. Küçük oğlum Emir (6) daha çok sanatçı ruhlu. Şu an gitar dersleri almaya başladı, müzikle ilgileniyor. İkisinin de bu anlarını görmek izlemek çok keyifli. Çünkü insan kendi küçüklüğünü görüyor çocuklarında.
Herkes baba olmalı mı?
Tavsiye vermeyi seven biri değilim. Her insanın yaşamak istediği hayat başkadır. Ama çocuk sahibi olmak hayattaki en özel duygu. Bu duyguyu tatmak isteyenlere tavsiye ederim. Eğer anne baba olma eğilimleri varsa hiç beklemesinler. Ama tereddütleri, yüklerim artacak gibi şüpheleri varsa veya kendilerini anne ve baba olarak göremiyorlarsa onlara tavsiye edilecek bir durum değil. Bu işte kısmen fedakarlık ve ödün vermek gerek.
Sizin verdiğiniz ödün ne oldu?
Artık eski zevklerim bana haz vermiyor. Çocuklarla zaman geçirmek benim için görev değil bir motivasyon kaynağı oldu. Baba olduğum için çocuklarımla zorunlu zaman geçirmek gibi beklentim yok. Onların küçüklük hallerine, büyümelerine her an şahit olmak istiyorum. Dünyanın en güzel tiyatrosuna da gitseniz onları en komik hallerini izlediğiniz gibi tad almazsınız. Bunlar çok güzel insani duygular ve yaşadığıma mutluyum.
İlk baba olduğunuzu ne zaman hissettiniz?
İlk hamilelik haberini aldığımda evde üç kişi ne yapacağız diye bir kaygı, sevince varamayan bir heyecan oluyor. Ama 8 aydan sonra çocukla ilk paylaşımlar başladıktan, baba kelimesini duyduktan sonra bütün mesele bambaşka bir yere gidiyor. Bir babanın gerçek heyecanı bence çocuğun bir yaşına girmesiyle başlıyor. Büyük oğlum Batu'yla iletişim kurmaya 8 aylıkken başladım ve bir yaşına geldiğinde anneden değil tamamen benden beklenti içindeydi. Her anın, her yaşın, bambaşka duyguları var. Her yaşlarında ayrı duygulanıyorum. Çok çabuk büyüyorlar. Babalık da onların büyümesiyle öğrendiğim bir şey.
Önce ben sonra çocuklar...
Onlar size neler öğretti?
Çalışma temposunu hiç düşürmemeyi öğrettiler. Çocuklarına iyi bir gelecek hazırladığını bilerek çalışmak büyük mutluluk. Çünkü çalıştığını saçma sapan lükslere değil, belkide geleceğin ülkesini kurtaracak bir çocuğu yetiştirmeye adıyorsun. Bu yüzden kazandığım paranın hayırlara gittiğini düşünüyorum.
Peki kendi mutluluğunuz mu, çocukların mutluluğu mu?
Önce kendi mutluluğumu düşünen bir insanım. Çünkü ben mutlu değilsem çocuklarımın mutlu olma şansı yok. Mutsuzsam çalışamam, işe gidemem, onlarla oyun oynayamam. Çocukların mutluluğunu kendininkinden önde tutanlara katılmıyorum. Önce ben mutlu ve tatmin olacağım ki sıra çocuklara gelecek. Bilimsel olarak bile bunun sıralaması var. İnsanın kendi mutlu olduktan sonra çocuklarını beslemesi tadından yenmeyecek şeyler.
Başka bir yerde yaşama planınız var mı?
Nerede mutlu olacaklarsa orada yaşasınlar. Çünkü insan hayata mutlu olmak için gelir. Kendim de, çocuklarım da mutlu olsun istiyorum. Onlar için gereğinden fazla her türlü fedakarlığı yaparım inşallah güzel hayatlar yaşarlar.
Babanızla aranız nasıl?
Babamı çok severim. Çok yürekli ve mücadeleci bir adamdır. Yaşam enerjisi çok yüksektir. Bu ona hatalar da yaptırdı büyük başarılar da sağladı. Bu yüzden korkmamayı, hayatta her şeyi denemeyi, pes etmemeyi, haksızlık karşısında boyun eğmemeyi hep babamdan öğrendim. Kendi çocuklarama da bunları aşılıyorum. Baba oğul olmak zordur.Babamın hiç kafamı okşadığını hatırlamam ama çok sevdiğini bilirim. Bense çocuklarıma öyle yapmam resmen onları yer gibi severim.
