Aylardır uyardığımız ve dikkat çektiğimiz üzere “Kürt devletine evet mi hayır mı?” sorusuna cevap arayan referandum gerçekleşti. Türkmenler ve Araplar büyük ölçüde sandığa gitmedi. En geç bir ay içerisinde resmi sonuçlar (daha doğrusu neticesi baştan yazılan) açıklanacak.
O gün geldiğinde bu sonuçları kim tanır kim tanımaz bilinmez ama K.Irak’ta bir devlet oluşumu için yamalı/yaralı bir netice dünya kamuoyuna sunulmuş olacak.
Referandumun devletleşme açısından önemi kadar Türkmenlerin geleceğine dönük etkisi bizde gündem yaratmaya devam edecek.
Dün IKBY Başbakanı Neçirvan Barzani’nin “Bu Türkiye’ye tehdit değil; bağımsızlık hemen olmayacak” şeklindeki sözleri ise aklımızla dalga geçmeye çalıştıklarını gösterir gibiydi.
Dün öğlen saatlerinden bu yana Kerkük ve Tuzhurmatu merkezinde çatışmalar yaşanıyor. Bugün daha da artabilir. Zira artık Bağdat ile Erbil arasında petrolün kime akacağı, asıl söz sahibinin kim olduğuna yönelik bir mücadale başlıyor.
Öte yandan Türkiye açısından geçmişte atılan/atılmayan adımlar bugün devam eden sözde devlet yolculuğuna belirli taşlar döşedi denilebilir.
Her şeyi bir tarafa bırakın; yıllardır Türk toprağını sözde devletin sınırları içinde gösteren Barzani yanlısı TV kanalının (Rüdaw) Türksat’tan çıkarılmasına henüz dün karar verildi. Aslında RTÜK’te bu daha önce de görüşülmüştü. Ancak Dışişlerinden gelen “stratejik ilişkiler var” gerekçesiyle ötelenmişti. Çok önce yapılmalıydı.
Şimdi ise siyasi, ekonomik ve askeri bir takım seçenekler var. MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin sıraladığı tedbirler listesi epeydir seslendirdiğimiz pek çok adımı kapsıyor. Bu adımlar Barzani referandum tarihini açıkladığında atılsaydı bugün gerçekten bambaşka bir tablo olabilirdi.
Neden mi?
Uluslararası stratejilerin neredeyse tamamı rakibin davranışlarına karşı tarafın vereceği tepkiye yönelik beklentisini kontrol edebilmeyi hedefler. Bu belli bir davranışa sevk etmek ya da mevcut olanı muhafaza etmek için olabilir. Eğer bekleyişi yönlendirirseniz yapılan/yapılacak hamleyi de yönlendirme şansı bulursunuz.
Yani bir devlet inandırıcılığını göstermek istiyorsa yarını bugünden yazmayı göze almalıdır. “Bugün şölenimiz var çünkü yarın oruç tutacağız” mantığı ne karşıdakinin beklentisini ne de kararlılığınızı etkileyebilir.
Yarın devam edeceğiz...
