Hayvanların inanılmaz evleri
.
Philetairus socius kuşlarının apartman binalarına benzeyen yuvalarında 400 kadar kuş birlikte yaşar.
Ve aynı yuva, yüz yıl boyunca farklı jenarasyonlar tarafından kullanılabilir.
Bazı yuvalar o kadar büyüktür ki inşa edildiği ağacı bile yıkabilir.
Çubuk, sarmaşık ve çamur gibi maddeler kullanılarak oluşturulan yuvadaki girişler aşağıdandır.
Girişte yırtıcılara karşı güvelik sistemi olarak kesici ve delici çubuklarla dolu bupi tuzaklarından oluşan tüneller vardır.
Konfor yuvanın içindeki odaların tabanına serilen çimlerle sağlanır.
İç kısımlardaki odalar gece havalar soğuduğunda, dış kısımlardaki odalar ise gündüz kavurucu sıcaklarda kullanılır.
2012'de brezilya'da keşfedilen dünyanın en büyük karınca yuvası, 8 metrelik bir derinliğe sahipti ve 47 metre karelik bir alana yayılıyordu.
Tahminlere göre karıncalar bu mega şehri inşa ederken 40 ton toprağı yüzeye taşımışlardır.
Şehirde bağlantılar tıpkı bizim caddelerimiz gibi geçen çok sayıda ana ve ara yolla sağlanmış ve bazı tünellerin sadece atıkların biriktirildiği depolara veya bahçelere çıktığı görülmüştür.
Bizler için belki de en ilginç olanı ilkel olarak değerlendirdiğimiz bu canlıların yuvalarının bir bölümünü tarım alanı olarak ayırarak burada kendileri için sindirimi kolay besin maddesi üreten mantarları yetiştiriyor olmalarıdır.
Termit gökdelenine hoş geldiniz. Bu hayvanlar karıncalar gibi yerin altına inmenin yanı sıra üstüne de inşa etmeyi severler.
Termit topluluğu; kraliçe, kral, işçiler ve asker termitlerden oluşmaktadır.
Yuva; kraliçeden alınan emirlerden sonra tükürüklerle karıştırılan ve kuruduktan sonra neredeyse beton sertliğine ulaşan toprak parçaları ile milyonlarca işçi tarafından birkaç yılda inşa edilir.
Yapıtın derinliği 2, 3 metreyi, yüksekliği ise 9 metreyi bulabilmektedir.
Eğer bir saldırı olursa veya asker termit sayısı azalırsa kraliçenin emriyle farklı besleme yöntemine tabi tutulan işçi termitler asker olarak yetiştirilmeye başlanır.
1970'lerin ortalarından itibaren bu kemirgenler hayatlarını dev bir barajı inşa etmek için ağaçları devirmeye adadılar.
Barajın yapılma amacı yaşadıkları nehirde bulunan su miktarının her zaman için aynı seviyede kalmasını sağlamaktı.
Böylelikle fazla yağmur yağdığında su kenarındaki yerleşim yerlerine su basmayacak veya bölgede kuraklık yaşandığında su seviyesi alçalmayacak ve yuvaları ortada kalmayacaktı.
Ayrıca beslendikleri balıkların nüfuslarını da kontrol altında tutulmuş olacaklardı.
Ağaç gövdelerini, taşları ve çamuru kullanan kunduzların çalışma arasında dinlenmeleri için kendilerine ait kulübeleri de var.
An itibariyle ana yapının uzunluğunu 150 metre daha arttıracak olan bir bent daha inşa etmeye devam ediyorlar.
1990’lı yıllarda Pasifik okyanusun tabanında dalgıçlar çok gizemli bazı motifler keşfetmişlerdi.
Su seviyesinin 24 metre altında, kumlara çizili duran ve mükemmel bir simetriye sahip olan bu gizemli şekil, 12 cm uzunluğundaki erkek kirpi balığının çiftleşme öncesi inşa ettiği bir yapıydı.
Balık bu yapıtı oluşturmak için 1 hafta boyunca aralıksız 24 saat çalışıyordu, çünkü bir anlık bile olsa ara vermesi tabandaki su akıntısının şekli bozmasına yol açabilirdi.
Dişisini elde edebilmek için türlü uğraşlar verdikten sonra dişi motifleri beğenir ve yapıtın merkezine yumurtlamaya başlar.
Yapıttaki her bir motif tabandaki su akımını yavaşlatmaya ve böylelikle merkezde bulunan yumurtaların hasar görmemesine yarar.
Yumurtlama işlemi bittikten sonra dişi ayrılır ve erkek bölgeyi diğer olumsuz dış etkenlere karşı korumak için 1 hafta daha burada kalır.
Ve bir düşmanla karşılaştığında içine 1 litre su çekerek kendini 2 kat daha büyük gösterir ve ne pahasına olursa olsun yerinden ayrılmaz.
Yeni nesillerin devamı için hassas hesaplamalarla yapılan bu muhteşem sanat ve özenli çalışma insanda hayranlık uyandırır.