Survivor: Akıllı telefonsuz 1 hafta!

Akıllı telefonum bir akşam bir daha açılmamak üzere kapandı. Ben de kürkçü dükkânına geri döndüm: hiçbir akıllı tarafı kalmasa da rehberimin yüzde 80'ini tuttuğu için alternatifsiz olan eski telefonum! Sosyal medya yok, Whatsapp yok, ‘check-in’ yok, fotoğraf yok!

EĞLENCE HAYATIM DEĞİŞTİ!

Aynı anda beş farklı arkadaş grubunu bir gecede idare edebilen ben, Whatsapp ve Facebook eksikliğinde tempomu yakalayamıyorum. Hatta zaman zaman kapanan telefonum yüzünden o an bulunduğum gruptan kopmak istemiyorum. Akıllı telefon olmasa daha kolay bağlanırdım herhalde insanlara. Belki 30 olmadan evlenmeyi bile başarabilirdim.

İŞ HAYATINDA AKSAKLIKLAR

"Çağlar Bey ben size görselleri Whatsapp’tan yollayayım, siz oradan hemen bakarsınız?" diyen ajanstaki müşteri yöneticisine cevap veremiyorum. Acaba "MMS atar mısınız Beril Hanım" mı desem? Kendime pek yakıştıramıyorum MMS gibi demode bir aracı da. Neyse ki hazır cevaplılığım yerinde: "Berilcim mail atar mısın lütfen? Whatsapp hiç kurumsal değil!" diyerek konuyu kapatıyorum.

INSTAGRAM’IM NEREDE?

Hafta sonu çok güzel bir partiye gidiyorum, ortam şahane. Sahnede güzel bir kare yakalıyorum, hashtag’ler kafamda uçuşuyor. Bu fotoğrafa bir de ‘Hefe’ filtresi koydum mu en az 50 like alırım diyorum. Sonuç hüsran. Vapurda kuş fotoğrafıyla bile prim yapamayacak kadar ilkelim.

İSTANBUL’DA KİMİM VAR?

Ofiste Whatsapp'ın mesaj sesini duyunca içim cız ediyor. Acaba geçtiğimiz 3 günde Whatsapp'ıma kimler yazdı da ben göremiyorum. Hangi fırsatları kaçırıyorum ne teklifler bana geliyor, cevap alamayınca başkalarına gidiyor? Whatsapp gruplarında yapılan muhabbetlerden bihaber, esprilere katılmaya çalışıyorum. Hayat artık çok renksiz…

KİM KİMİNLE NEREDE NASIL?

Her 15 dakikada bir denetlediğim takip mekanizmalarım (Facebook ve Instagram) bozuluyor. Acaba şu an benden daha çok eğlenen birileri var mı? Ya şu Salı Akşamı ben bir kafede lattemi içerken, Cihangir'de çılgın bir ev partisi yaşanıyorsa? Bilgisayarımı açıp, utana sıkıla Twitter'a giriyorum.

FETRET DÖNEMİ!

Eskiden Twitter’dan, Facebook’tan en yeni haberleri, geyikleri öğrenip ortamın yıldızı olan ben, adeta bir fetret dönemi yaşıyorum. Bir espriyi yakalama sürem 40 yaş seviyesine kadar geriliyor. Televizyona ve gazeteye korkutucu bir ilgi duyuyorum.

SMS AŞKLARINI ÖZLEMİŞ MİYİM?

Akıllı telefonsuz bir gece eğlencesi daha... Tek bir grupla eğlenme durumu ben boğuyor. Geçen ay bir partide tanıştığım kıza çaresizlikten SMS gönderiyorum: "Nerelerdesin sen?" Cevap biraz enteresan ama çok haklı: "Çağlar neden SMS atıyorsun, n’oldu?" Acaba mektup kafasına girip romantiklikten prim mi yapsam diye düşünüyorum. (Gece sonucu: Prim Yapıldı)

HALKA İNDİM!

Bir diğer yakın arkadaş Google'u kaybedince, halka indim bir anda! "Abi Fenerbahçe maçı kaçta başlıyor?", "Nöbetçi eczane var mı yakınlarda?", "Köprüde trafik var mıdır ya?"