BAZEN şansa daha fazla ihtiyacınız vardır. Siz yeteceğini düşündüğünüz kadarını yaparsınız; şans gülerse güler, gülmezse de Fransa’yla karşılaşırsınız. Turnuvada -bir süre kullanmamaya söz verdiğim- hedef maçları kazandık. Tura da yetti. Lakin şansın gülesi gelmedi. Ve İtalya bizi Fransa’nın yoluna itti. Eşleşme belli olduğundan itibaren kazanmamıza mucizeyle eşdeğer gözle bakılan bir takıma yenildiğimiz için üzgün değilim.İLK çeyreğin bitimiyle daldığımız uykunun böyle bir kâbusa dönüşmesi nedeniyle şaşkın da değilim. Kırılmaya çok müsait olduğumuz anlarda çalınan düdüklerden de şikayetçiyim, kırılma anı olabilecek hücumlarda yaptığımız basit hatalardan da. Ancak bana dün gece dert olan konu başka.EKSİK KALDIKYOLDAN geçen birine “Bir ideal 5 yapın bizim takımdan” desem, pıt pıt yazar. “Bir de 6. adam seç” diye eklesem; yok! Kimi seçse şaşırır. Şahsi eleştiri yapma arzusundaysanız bundan daha iyi bir zemin bulamazsınız. Ancak benim eleştirdiğim konu başka. Bizim 6. adamımız yok. Bu turnuvada o itici gücü ortaya koyacak, enerjisiyle geldiği kenardan düğüm çözecek parçamız ne yazık ki eksik kaldı.İLK maçtan son maça kadar bu tablo gözümüzün önünde durdu. Galip olduğumuzda da 27 sayı farkla yenildiğimizde de karşımızdaydı. Hepsi çok kaliteli oyuncular olmakla birlikte bu rotasyonun eşdeğer performansına ulaşamadılar. Yakıt tasarrufu yaparak başarıyla bizi Almanya’dan çıkarıp Fransa sınırına atmaya yeten güçleri ne yazık ki sınır sonrasına yetmedi. Bu son arzu ettiğimiz son değildi. Yeteceğiniz düşündüğümüzü yaptıktan sonra şans da bizi seçseydi... Yine de teşekkürler 12 Dev Adam.